Podważenie zrzeczenia się dziedziczenia

Podstawę prawną opinii stanowią przepisy Kodeksu cywilnego (K.c.) oraz Kodeksu postępowania cywilnego (K.p.c.).

Interesuje Cię ten temat? – kliknij tutaj i zapytaj prawnika >>

Jeżeli chcesz wiedzieć więcej na ten temat – kliknij tutaj i zapytaj prawnika >>

Niezwykle trudno jest precyzyjnie określić szanse powodzenia wskazanego przez Panią postępowania, albowiem nie są mi znane dokumenty, które sąd w sprawie dopuścił jako dowód, a także nie są mi znane zeznania świadków. Bez wątpienia jednak, jak mniemam, najważniejszym dowodem w sprawie będzie lub był dowód z przesłuchania świadka w osobie notariusza. Mniemam także, że wnioskodawcy próbują się powoływać na treść art. 82 K.c.

Jak podkreśla się w literaturze przedmiotu: „»Stan wyłączający świadome powzięcie decyzji i wyrażenie woli« nie może być pojmowany w znaczeniu całkowitego braku świadomości. Całkowity brak świadomości, jeżeli wystąpi, charakteryzuje się zupełną niemożnością działania, a zatem problem oświadczenia czegokolwiek w ogóle nie może wchodzić w rachubę. »Stan wyłączający świadome powzięcie decyzji i wyrażenie woli« nie może być rozumiany dosłownie, wobec czego nie musi oznaczać całkowitego zniesienia świadomości i ustania czynności mózgu. Wystarczy istnienie takiego stanu, który oznacza brak rozeznania, niemożność rozumienia posunięć własnych i posunięć innych osób oraz niezdawanie sobie sprawy ze znaczenia i skutków własnego postępowania” (wyrok SN z dnia 7 lutego 2006 r., IV CSK 7/05, LEX nr 180191; por. też wyrok SN z dnia 27 lipca 2010 r. II CSK 147/10, LEX nr 621139; tak samo w uzasadnieniu postanowienia z dnia 30 kwietnia 1976 r., III CRN 25/76, OSP 1977, z. 4, poz. 78”*

Nie wyobrażam sobie, by notariusz przyznał się do tego, iż wiedział, że spadkodawca nie miał świadomości tego, co podpisuje, ale ten i tak zawarł umowę w formie aktu notarialnego. Powyższe z kolei powoduje, że nie może być mowy o dodatkowym dowodzie przeciwko Państwu. Jeżeli tak, to nie sądzę, by postępowanie skończyło się na Pana niekorzyść, ale z oczywistych powodów nie jestem tego w stanie dowieść.

Co do zasady, wszyscy uczestnicy winni być w sprawie przesłuchani, aczkolwiek pragnę zauważyć, że mowa jest o zarządzeniu przesłuchania uczestników postępowania, a nie o konieczności ich przesłuchania w tego rodzaju sprawach. Powyższe powoduje skutek taki, że sąd zaniechać powinien przesłuchania takiego uczestnika i oprzeć się wyłącznie na jego stanowisku wyrażonym w pismach. Jeżeli pism nie było, wówczas konieczne będzie powołanie się na treść art. 230 K.p.c., zgodnie z którym – gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane.

* Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Komentarz do art. 82 Kodeksu cywilnego, 2014.04.18

Jeżeli chcesz wiedzieć więcej na ten temat – kliknij tutaj i zapytaj prawnika >>

Jeżeli chcesz wiedzieć więcej na ten temat – kliknij tutaj i zapytaj prawnika >>