Gospodarstwo rolne po rodzicach - dziedziczenie przez dzieci

Własność nieruchomości rodziców

Pani słowa wskazują na to, że odnośne składniki majątkowe (w tym nieruchomości gruntowe) mają żyjących współwłaścicieli – Pani rodziców. Współwłasność – od art. 195 do art. 221 Kodeksu cywilnego (skrótowo: K.c.) – jest sposobem wykonywania (wariantem) własności. Ustawowe określenie własności zawarto w art. 140 K.c., który stanowi: „W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą”. Bardzo istotne jest sformułowanie z wyłączeniem innych osób. Wobec tego każda inna osoba – w tym z bardzo bliskiego grona rodzinnego – jest wyłączona od wykonywania uprawnień własnościowych.

Wobec powyższego, ściśle rzecz biorąc – akcentując użyty przez Panią czas teraźniejszy (cytuję: „przysługuje”) – odpowiedź na zadane przez Panią pytanie jest jednoznaczna: teraz (za życia obojga współwłaścicieli) żadnej innej osobie (w tym Pani) nie przysługuje żadna „część majątku”. Rozważać za to można hipotezy, dotyczące przyszłości – gdy umrze jeden ze współwłaścicieli albo oboje współwłaściciele (będący Pani rodzicami).

Zobacz również: Przepisanie gospodarstwa rolnego na jedno z dzieci

Podział nieruchomości rodziców po ich śmierci

Wraz ze śmiercią człowieka dochodzi do otwarcia spadku po nim (art. 924 K.c.). Dopóki człowiek żyje, jest osobą fizyczną i przysługuje mu zdolność prawna (art. 8 K.c.). Nie ma prawnego obowiązku dzielenia się swym majątkiem (w tym dokonywania tak zwanych działów majątkowych) – niezależnie od tego, kto i jak bardzo liczy na cudzy majątek albo jego część. To dotyczy, między innymi, Pani oraz Pani rodziców.

Testament dotyczący nieruchomości rodziców

Z uwagi na (sformułowaną w art. 926 K.c.) regułę pierwszeństwa dziedziczenia testamentowego (art. 941 i następne K.c.) przed dziedziczeniem ustawowym (art. 931 i następne K.c.), pozostawienie przez człowieka swego testamentu (art. 941 i następne K.c.) skutkuje dziedziczeniem testamentowym – dziedziczenie ustawowe ma miejsce, jeżeli spadkodawca nie pozostawił po sobie testamentu; w grę może wchodzić dziedziczenie częściowo testamentowe oraz dziedziczenie częściowo ustawowe. Każdemu człowiekowi, który ma pełną zdolność do czynności prawnych, przysługuje uprawnienie do sporządzenia testamentu. Testamenty ujawniane są w różny sposób. Niekiedy (ale dopiero po śmierci spadkodawcy) trzeba skorzystać z bazy danych o testamentach (odpłatnie możliwe w każdej polskiej kancelarii notarialnej).

Jeżeli należące do Pani rodziców składniki majątkowe (w tym nieruchomości) gruntowe wchodzą w skład wspólności majątkowej małżeńskiej, to – z uwagi na art. 43 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (skrótowo: K.r.io.) – prawdopodobnie należą one „po połowie” do każdego z małżonków; w art. 43 K.r.io. wyrażono regułę równości udziałów małżonków we wspólności majątkowej między nimi (od której to reguły dopuszczalne są odstępstwa).

Prawdopodobnie do wyjątków należą sytuacje, w których oboje małżonkowie umierają jednocześnie. W skład spadku (art. 922 K.c.) po człowieku wchodzi ogół jego składników majątkowych; zarówno aktywów, jak i pasywów (długów spadku) – z długami spadku wiąże się zagadnienie odpowiedzialności za długi spadkowe (art. 1030 i następne K.c.). Gdy umiera człowiek, który pozostawia owdowiałego małżonka, to w skład spadku po spadkodawcy wchodzą: składniki majątku osobistego spadkodawcy oraz udziały spadkodawcy we wspólności majątkowej małżeńskiej. W przypadku równości udziałów małżonków we wspólności majątkowej małżeńskiej, trzeba po połowie podzielić wartość wspólności majątkowej małżeńskiej – połowa tej wartości należy do owdowiałego małżonka (a więc jest poza spadkiem po spadkodawcy); akcentuję to, ponieważ część ludzi błędnie zakłada, jakoby śmierć jednego z małżonków dotyczyła wprost całej wspólności majątkowej małżeńskiej – oczywiście, z działem spadku lub ze zniesieniem współwłasności mogą wiązać się różne wyzwania, ale warto podkreślić to, że owdowiały małżonek ma swój własny majątek.

Jeżeli Pani rodzice nie pozostawią po sobie testamentów, to po nich (osobie, która nie pozostawi testamentu) będzie miało miejsce dziedziczenie ustawowe (art. 931 i następne K.c.). Pani rodzice mają zstępnych (w tym dzieci), więc najprawdopodobniej kluczowe znaczenie – w przypadku dziedziczenia ustawowego – będzie miał art. 931 K.c., który stanowi:

„§ 1. W pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek; dziedziczą oni w częściach równych. Jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku.

§ 2. Jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego dzieciom w częściach równych. Przepis ten stosuje się odpowiednio do dalszych zstępnych”.

Zobacz również: Dziedziczenie gospodarstwa rolnego po mężu

Prawa dzieci do nieruchomości rodziców

Troje dzieci oraz owdowiały małżonek – taki hipotetyczny wariant wskazuje na dziedziczenie w częściach równych (w opisanej sytuacji: po 1/4); owdowiałemu Małżonkowi przysługiwać więc będą własne składniki majątkowe (w tym prawdopodobnie połowa wartości wspólności majątkowej małżeńskiej) oraz udział 1/4 w spadku po spadkodawcy. Prawnie obojętne w dziedziczeniu (szczególnie w dziedziczeniu ustawowym) są wskazane przez Panią szczegółowe okoliczności: stan cywilny dzieci, liczba wnucząt, miejsce zamieszkania poszczególnych osób, stan cywilny zstępnych (w tym dzieci), oficjalny albo nieoficjalny wariant bliskich relacji osobistych.

Po oficjalnym stwierdzeniu dziedziczenia w grę będzie mógł wchodzić dział spadku. Być może w jego trakcie ktoś (np. Pani brat) zgłosi swe roszczenia (np. związane z jego nakładami na majątek spadkowy). W grę mogą także wchodzić: zaliczenie na schedę spadkową oraz zachowek.

Masz podobny problem prawny? Opisz nam swoją spawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.