Zachowek dla wnuków

Czy wnukom należy się zachowek?

Kwestia zachowku została uregulowana w przepisach art. 991-1011 Kodeksu cywilnego (K.c.).

Zachowek jest to część spadku należna osobom najbliższym zmarłego niezależnie od tego, kto został przez niego powołany do spadku w testamencie. Ustanowienie prawa do zachowku opiera się na założeniu, że każdy człowiek w razie śmierci ma moralny obowiązek pozostawienia choćby części majątku swoim najbliższym.

W praktyce zachowek może być egzekwowany wtedy, gdy zmarły pozostawił testament, w którym albo w ogóle pominął osoby najbliższe, albo zapisał im zbyt małą część majątku. Problem zachowku nie istnieje, gdy osoby do niego uprawnione otrzymają w spadku po zmarłym lub w formie darowizny część majątku równą lub wyższą od tej, jaka należałaby się im z racji zachowku.

Zgodnie z art. 991 § 1 K.c.: „zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni – dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach – połowa wartości tego udziału (zachowek)”.

Kto może wystąpić o zachowek po dziadku?

I tutaj dochodzimy do sedna sprawy. O zachowek mogą wystąpić jedynie dzieci spadkodawcy, a nie jego wnuki.

Oznacza to, że jeżeli dzieci te żyją (a z Pana pytania wynika, że tak), to tylko one mogą domagać się zachowku od obdarowanych wnuków. Wnuki zmarłego mogłyby domagać się zachowku tylko wtedy, gdyby bezpośrednio po zmarłym dziedziczyły, czyli jeśli nie żyliby ich rodzice.

Zatem ani Pan, ani pozostałe wnuki nie są uprawnieni do żądania zachowku. Prawo to przysługuje Pana tacie i jego bratu. Tylko oni mogą domagać się w świetle prawa zachowku od obdarowanych wnuków.

Co do zasady roszczenie o zachowek należy wytoczyć przeciwko spadkobiercy (tutaj przeciwko obdarowanym wnukom) i domagać się zapłaty określonej kwoty pieniężnej, zależnej oczywiście od wartości przysługującego udziału spadkowego.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego punktem odniesienia przy obliczaniu stanu czynnego spadku dla potrzeb obliczenia wysokości należnego zachowku może być jedynie chwila otwarcia spadku, będąca chwilą śmierci spadkodawcy (art. 922 § 1, art. 924 i 925 K.c.).

Jak obliczyć wartość spadku i zachowku?

Trzeba bowiem pamiętać, że bardzo istotne podczas ustalania zachowku jest określenie wartości schedy, od której będzie on wyliczony. Od tego zależy, jaki komu przysługuje zachowek, kto i ile ma komu dopłacić. Na tę wartość składa się nie tylko to, co spadkodawca pozostawił w chwili śmierci. Ważnymi w Pana sprawie regulacjami prawnymi będą przepisy K.c. dotyczące doliczania do spadku darowizn uczynionych przez spadkodawcę.

Stosownie do art. 993 K.c. przy obliczaniu zachowku nie uwzględnia się zapisów i poleceń, natomiast dolicza się do spadku – zgodnie z poniższymi przepisami – darowizny uczynione przez spadkodawcę.

Natomiast według art. 994 § 1 K.c. przy obliczaniu zachowku nie dolicza się do spadku drobnych darowizn, zwyczajowo w danych stosunkach przyjętych, ani dokonanych przed więcej niż 10 laty, licząc wstecz od otwarcia spadku, darowizn na rzecz osób niebędących spadkobiercami albo uprawnionymi do zachowku.

Dlatego też w celu poznania ostatecznej wartości zachowku należy najpierw obliczyć wartość spadku zgodnie z jego stanem (składnikami, wierzytelnościami oraz długami) w chwili śmierci spadkodawcy, po czym obliczyć wartość tego spadku po cenach aktualnych (cenach spełnienia roszczenia o zapłatę zachowku) i dopiero dokonać kalkulacji ułamkowej wartości tego spadku stanowiącej odpowiedni zachowek.

Nie ma ustawowego obowiązku dokonywania obliczenia wartości składników majątku spadku i zachowku przez rzeczoznawcę i można tego dokonać samodzielnie. W razie jakiegokolwiek sporu między spadkobiercami a osobami zobowiązanym do zachowku co do jego wysokości niezbędne może się jednak okazać przeprowadzenie postępowania sądowego, w którym sąd może posiłkować się wiedzą biegłego – wówczas on wycenia wartość spadku i należnego zachowku.

Sposób na wyliczenie zachowku jest następujący:

Wartość spadku ustalona dla potrzeb obliczenia zachowku (wartość spadku + wartość darowizn) x udział danego spadkodawcy wynikający z dziedziczenia ustawowego x ułamek należnego zachowku (1/2 lub 2/3) - darowizny (lub wartość spadku, który otrzymał uprawniony do zachowku w spadku) dla uprawnionego do zachowku = wartość zachowku.

W niniejszych rozważaniach zakładam, że dziadkowie pozostawili testamenty, w których do całości swojego spadku powołali wskazanych przez Pana wnuków. Zastrzegam jednak, że jeżeli dziadkowie w testamentach dokonali zapisów określonych nieruchomości na konkretne osoby, to zachowek od tych zapisów nie należy się, zgodnie bowiem z art. 993 K.c. przy obliczaniu zachowku nie uwzględnia się zapisów i poleceń.

Zgodnie z art. 1007 K.c. roszczenie o zachowek wygasa po 5 latach od chwili ogłoszenia testamentu lub otwarcia spadku (czyli śmierci spadkodawcy).

Jak wyegzekwować zachowek od obdarowanych?

Aby skutecznie dochodzić zachowku, proponuję w pierwszej kolejności przeprowadzić postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku zarówno po babci, jak i po dziadku (o ile nie zostało jeszcze przeprowadzone), aby sąd zbadał ważność pozostawionego testamentu (może się okazać, że testament jest np. nieważny). W sytuacji gdyby się okazało, że testament jest ważny, to następnie należałoby wystąpić do obdarowanych wnuków z pisemnym wezwaniem o zapłatę zachowku w określonym terminie.

Jeżeli nie odpowiedzą na wezwanie i nie zapłacą należnego zachowku, to wówczas pozostaje droga sądowa – złożenie pozwu o zachowek.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.