Jak sprzedać odziedziczone mieszkanie w którym mieszkają lokatorzy?

Odziedziczone mieszkanie zajmują osoby trzecie - co zrobić?

Zatem mieszkanie będące Pana własnością zajmuje ciocia oraz są zameldowane w nim osoby, które nie przebywają w tym lokalu od lat. Chciałby Pan sprzedać nieruchomość, żeby móc spłacić osoby uprawnione do zachowku po śmierci babci. Może Pan sprzedać mieszkanie, mając 2 możliwości:

• wraz z lokatorami, jeśli oczywiście taki kupiec się znajdzie,
• po uprzednim eksmitowaniu cioci oraz wymeldowaniu osób, które nie mieszkają w mieszkaniu.

Co się tyczy wymeldowania osób, które nie zamieszkają w mieszkaniu:

Organ gminy na wniosek strony lub z urzędu może podjąć decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się.

Podkreślić należy, że wymeldowanie jest wyłącznie aktem rejestracji danych dotyczących pobytu określonej osoby w miejscu jej zameldowania. Źródłem obowiązku wymeldowania przez organ administracji jest więc sam fakt opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu przez osobę podlegającą wymeldowaniu lub wręcz brak zamieszkiwania osoby w miejscu jej zameldowania.

Zobacz również: Czy osoba zameldowana ma prawo do spadku?

Czy właściciel nieruchomości może wymeldować z mieszkania osoby niepożądane?

Przy wymeldowaniu nie jest więc istotny fakt, czy osoba posiada uprawnienie do przebywania w tym miejscu. Wymeldowanie ma przede wszystkich znaczenie dla zapewnienia zgodności pomiędzy stanem faktycznym a zapisami w ewidencji ludności. Sam meldunek ma więc tylko znaczenie ewidencyjne, gdyż własność i meldunek to sprawy zupełnie odrębne.

A więc może Pan jako właściciel nieruchomości złożyć podanie o wymeldowanie osób, które nie przebywają w mieszkaniu. Podanie składa się w urzędzie miasta – wydziale dotyczącym spraw mieszkaniowych i ludnościowych. W uzasadnieniu proszę napisać:

„Pan XY jest obecnie zameldowany w lokalu nr 1 znajdującym się w ZZZ, którego jestem właścicielem. Pan XY nie przebywa jednak od ponad10 lat pod wskazanym adresem, zamieszkuje obecnie w XYZ. Nie dopełnił także obowiązku meldunkowego wynikającego z art. 4 pkt 1 i 2 oraz art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy. Dlatego też wnoszę o jak najszybsze doprowadzenie do zgodności danych zawartych w Ewidencji Ludności ze stanem faktycznym.

Swoją legitymację czynną do wniesienia podania opieram na fakcie posiadania przeze mnie interesu prawnego w żądaniu wymeldowania osoby z lokalu Nr ZZZ, którego jestem właścicielem. Nie mogę bowiem dopuścić do stanu, gdzie w takim lokalu zameldowana jest osoba, która faktycznie przebywa z zamiarem stałego pobytu gdzie indziej”.

Jako wymieniony załącznik proszę podać potwierdzenie uiszczenia opłaty skarbowej (10 zł).

Co się tyczy eksmisji cioci.

Wezwanie do opuszczenia mieszkania pod rygorem eksmisji

Nie ma Pan innej możliwości, jak tylko wezwać ją do opuszczenia mieszkania pod rygorem eksmisji i obciążenia ją kosztami postępowania sądowego.

Samo pojęcie „eksmisja” nie jest używane w treści przepisów prawnych i pod pojęciem tym rozumieć należy wszelkie czynności faktyczne i prawne zmierzające do opróżnienia lokalu lub nieruchomości z osób oraz rzeczy i wydania uprawnionej osobie.

Jako podstawę żądania eksmisji uznaje się stan, w którym osoba zajmująca lub władająca lokalem (nieruchomością) nie ma do tego tytułu prawnego. Wiąże się to z samowolnym zajęciem lokalu (nieruchomości) lub zakończeniem trwania stosunku prawnego, na podstawie którego można używać rzeczy cudzej (np. wypowiedzenie umowy najmu, użyczenia).

Podstawą prawną eksmisji jest przede wszystkim art. 222 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym „właściciel jest uprawniony do żądania od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, aby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą”. To skuteczne uprawnienie to właśnie tytuł prawny, który może zniweczyć żądanie właściciela.

Zobacz również: Eksmisja dziecka z domu

Sprawa o eksmisję

Należy podkreślić, że nikogo siłą z mieszkania nie wolno usunąć, dlatego zawsze należy wnieść sprawę do sądu o eksmisję, w której sąd będzie badał podstawy oraz zasadność eksmisji.

Eksmisję sensu stricto można odnosić do postępowania przed sądem lub odpowiednim organem, zmierzającym do wydania orzeczenia nakazującego określonej osobie wydanie rzeczy. Sam proces można podzielić na etap wstępny – polegający na wezwaniu do zwrotu lokalu, postępowania przed organem orzekającym skierowanie pozwu o opróżnienie lokalu i egzekucyjny – skierowanie wniosku o wszczęcie egzekucji przez komornika na podstawie uzyskanego wyroku zaopatrzonego w klauzulę wykonalności.

Jeżeli sąd nakaże opróżnienie lokalu, wykonanie eksmisji oddane jest już do właściwego organu egzekucyjnego – komornika (jeśli ciocia nie zgodzi się dobrowolnie opuścić lokalu).

W pierwszej kolejności powinien Pan pisemnie wezwać ciocię do dobrowolnego opuszczenia lokalu w określonym terminie pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

W przypadku dobrowolnego nieopuszczenia lokalu musiałby Pan wystąpić do sądu z pozwem o opróżnienie i opuszczenie lokalu przeciwko cioci. W uzasadnieniu pozwu należy podnieść, że osoba zamieszkuje w Pana lokalu bez tytułu prawnego i dobrowolnie nie chce opuścić mieszkania. Do pozwu należy załączyć wszelkie dokumenty, które potwierdzą, że przedmiotowe mieszkanie jest wyłącznie Pana własnością. Od pozwu należy uiścić opłatę w wysokości 200 zł. Dowód dokonania opłaty również należy załączyć do pozwu. Sądem właściwym będzie sąd rejonowy, wydział cywilny.

Zobacz również: Co zrobić z rzeczami zmarłego najemcy?

Źródła:

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.